Pierwotna kaplica pogrzebowa została wzniesiona w 1795 r. Podczas wojny została zniszczona pociskami działowymi w 1915 r. Odbudowano ją w 1916 r. Jest to budowla jednokondygnacyjna, skierowana frontem w kierunku kościoła . Zbudowana jest na planie skróconego prostokąta. Ściana frontowa podzielona jest wyłaniającym się belkowaniem na część parterową i szczyt. W części parterowej frontu znajduje się prostokątny otwór wejściowy, zaopatrzony w drewniane, okute drzwi. Szczyt jest ograniczony po bokach dwoma prostopadłościennymi słupkami zakończonymi niskim ostrosłupowym zwieńczeniem. Wyłaniające się belkowanie ograniczające szczyt od góry wznosi się z obu stron ukośnie kończąc się małym słupkiem. Na lekko wzniesionym szczycie umieszczony jest stylizowany krzyż, który zdobią cztery falujące promienie i drobne elementy zdobnicze poniżej ramienia krzyża. W każdej ścianie bocznej znajduje się jeden otwór okienny, kryty dwuspadowym dachem z blachy z szerokim okapem Powierzchnia użytkowa zabudowy kostnicy wynosi ok. 60 m², a kubatura ok. 40 m³. Wyposażenie kostnicy to ołtarz i trzy współczesne obrazy. W kaplicy przechowywane są feretrony oaz sprzęt pogrzebowy.